Adı Aşk işte

Bir yürek simgesiydi aşk

Gül ona vurgundu çaresiz

İçli ağıtları rengine vururdu

Yoldan geçenler bakıp dururdu

Yüzlerine gülün rengi titrerdi

Adı aşk

Dilleri sözcük bulamazdı

Adı aşk

Çaresiz boyun bükerdi

Adı aşk



Aşkın bahçesiydi dünya güzeli

Mevsimlere düşen bahar gazeli

Bu ömürden başka yok çare yok

Bir derde düşmüşse gönül

Kuşkusuz dillere düşmüşse sevda

Adı Mecnuna ve Leyla’ya dönüşmüşse

Adı aşk